Τα φλοράλ αρώματα δεν είναι η αδυναμία μου. Κι όμως αυτές τις ημέρες του εγκλεισμού μια στάλα από ένα μικρό δείγμα του Flower by Kenzo (eau de Parfum) που βρίσκεται δίπλα στο πληκτρολόγιο μου φτιάχνει τη διάθεση.
Κι ευτυχώς που είναι το δείγμα, γιατί αλλιώς όσο και τα μπουκάλια του Flower ν’ αξίζουν για συλλογή, πάντα μου φαίνονται άβολες αυτές οι δύσκολες φόρμες. Γι’ αυτό και θεωρώ αξεπέραστο το μπουκάλι που σχεδίασε ο Jean-Paul Gaultier για το γυναικείο του άρωμα: γιατί είναι statement, αλλά είναι και βολικό καθώς κρατάει το βασικό κυλινδρικό σχήμα. Παρ’ όλα αυτά θα παρατηρήσετε πώς τα τρία μπουκάλια των 60, 50 και 100ml δεν είναι ίδια μεταξύ τους αλλά παρουσιάζουν τις διαφορετικές φάσεις άνθισης μιας παπαρούνας. Είναι μια δημιουργία του γλύπτη και σχεδιαστή Σερζ Μανσό (1930-2019), ο οποίος μας έδωσε ιστορικά μπουκάλια όπως το Ô της Lancôme, το Fidji του Guy Laroche, το Dolce Vita του Christian Dior, το εμβληματικό Montana ή το Eau des Merveilles του Hermès.
Το Flower έκλεισε 10 χρόνια ζωής και φαίνεται να σκοπεύει να μείνει. Λουλούδια, πούδρα και μόσχος είναι μια συνταγή που δεν έκανε ποτέ κακό σε κανένα.
νότες κορυφής: Ρόδο Βουλγαρίας, λευκάγκαθα (κράταιγος), γαζία, βιολέτα της Πάρμας
νότες καρδιάς: Κάλφα (Οποπόναξ), λευκός μόσχος (White Musk)
νότες βάσης: hedione (συνθετικό γιασεμί), κυκλάμινο (αλδεϋδη)
Δημιουργός του είναι ο Αλμπέρτο Μορίγιας, ένας από τους μεγαλύτερους δημιουργούς όλων των εποχών και αυτό από μόνο του είναι εγγύηση.
